24 Αυγούστου 2015,
Κάτι μέρες πριν, αφού είχα ακούσει πολα και διάφορα για την Εκλησια του Αγίου Αθανασίου αποφάσισα να την επισκεφτώ.
Επειδη μένω λίγο μακριά όταν έφτασα στην εκκλησία είχε πια πέσει το σούρουπο και νόμιζα ότι θα είταν κλειστή.
Πλησίασα διστακτικά γιατί άκουσα φωνές που ερχόταν από το προαύλιο της Εκκλησίας. Είταν μερικες γριούλες, ξέρετε, αυτές φορεμένς με μαύρα ρούχα και μαύρο μαντήλι που βαστάνε και το ραβδί απου πάνε.
Ολλα τα ρούχα μαύρα αλλά πάνω τους πέφτει φως που ερχόταν από την ανοικτή είσοδο του ναού και φώτιζε τα γλυκά κουρασμένα πρόσωπα τους. Είταν δυνατό και απόρησα γιατί η εκκλησία δεν έχει ηλεκτρικό ρευμα.
Ήταν ένα ζεστό φως που σε καλούσε να μπεις μέσα στο Ναό. Το ακολούθησα και βρέθηκα μέσα σε μια μικρή έθουσα που έχει ένα γλυκό χρυσό φως που ερχόταν από τα καντήλια που μύριζαν ελεολαδο.
Αν και δεν είμαι πολύ θρήσκος και δεν πηγαινω πόλη συχνά εκκλησία, ένιωσα την ανάγκη να γονατίσω και να κάνω το σταβρό χωρίς να σκέφτομε τη κάνω. Ένιωθα τα κρύα πλακάκια στα γονατά μου αλλά με είχε τύλιξη ένα ζεστό και μεθυστικό φως που αντανακλούσε στις χρυσοβαμένες Εικονες και στους ασπρους τύχους και εβγένε με ορμή από την είσοδο της εκκλησίας.
Και τότε κατάλαβα ότι αυτή η μικρή "άσχημη" εκκλησία ήταν η πιο γλυκιά και λατρεμένη εκλησια στον κόσμο για μένα.
Καποιοι την είπαν παραγκα και άλλοι την είπαν γκαράζ, αλλά για μένα θα είσαι πάντα η μικρή εκκλησίτσα που έφταξαν οι παπούδες μας με αυτά τα λίγα που είχαν τότε.
Είναι ο χώρος όπου εγώ προσκυνώ το θεό μου, ο Ναός απου εγώ τιμάω τους προγονς μου και λατρευω την Θρησκία μου.
Αυτή είναι η μικρή μου "άσχημη" εκκλησία, γιατί μου την χαλάτε;
Ο Εκσκαφέας
Κάτι μέρες πριν, αφού είχα ακούσει πολα και διάφορα για την Εκλησια του Αγίου Αθανασίου αποφάσισα να την επισκεφτώ.
Επειδη μένω λίγο μακριά όταν έφτασα στην εκκλησία είχε πια πέσει το σούρουπο και νόμιζα ότι θα είταν κλειστή.
Ολλα τα ρούχα μαύρα αλλά πάνω τους πέφτει φως που ερχόταν από την ανοικτή είσοδο του ναού και φώτιζε τα γλυκά κουρασμένα πρόσωπα τους. Είταν δυνατό και απόρησα γιατί η εκκλησία δεν έχει ηλεκτρικό ρευμα.
Ήταν ένα ζεστό φως που σε καλούσε να μπεις μέσα στο Ναό. Το ακολούθησα και βρέθηκα μέσα σε μια μικρή έθουσα που έχει ένα γλυκό χρυσό φως που ερχόταν από τα καντήλια που μύριζαν ελεολαδο.
Αν και δεν είμαι πολύ θρήσκος και δεν πηγαινω πόλη συχνά εκκλησία, ένιωσα την ανάγκη να γονατίσω και να κάνω το σταβρό χωρίς να σκέφτομε τη κάνω. Ένιωθα τα κρύα πλακάκια στα γονατά μου αλλά με είχε τύλιξη ένα ζεστό και μεθυστικό φως που αντανακλούσε στις χρυσοβαμένες Εικονες και στους ασπρους τύχους και εβγένε με ορμή από την είσοδο της εκκλησίας.
Και τότε κατάλαβα ότι αυτή η μικρή "άσχημη" εκκλησία ήταν η πιο γλυκιά και λατρεμένη εκλησια στον κόσμο για μένα.
Καποιοι την είπαν παραγκα και άλλοι την είπαν γκαράζ, αλλά για μένα θα είσαι πάντα η μικρή εκκλησίτσα που έφταξαν οι παπούδες μας με αυτά τα λίγα που είχαν τότε.
Είναι ο χώρος όπου εγώ προσκυνώ το θεό μου, ο Ναός απου εγώ τιμάω τους προγονς μου και λατρευω την Θρησκία μου.
Αυτή είναι η μικρή μου "άσχημη" εκκλησία, γιατί μου την χαλάτε;
Ο Εκσκαφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου